Հասկանալով ինչ-որ մեկին օտար շեշտադրմամբ

Հակառակ ընդհանուր համոզմունքին, երկլեզուների մեծամասնությունը շեշտադրություն ունի իրենց լեզուներից մեկում: Առաջին գրառման մեջ ես քննարկեցի այս երկարամյա առասպելը և ուսումնասիրեցի այնպիսի ասպեկտներ, ինչպիսիք են առանց շեշտադրման տարիքային սահմանափակումը (դա շատ ավելի ուշ է, քան մեզանից շատերն են հավատում), որի վրա ազդում են լեզուները, ինչպես նաև շեշտ ունենալու թերություններն ու առավելությունները:

Երկրորդ գրառման մեջ ես քննարկեցի, թե ինչու են մարդիկ երկրորդ լեզվով շեշտը պահում: Հասունացման գործոնը շատ կարևոր է, այլ կերպ ասած ՝ լեզուն ձեռք բերելու տարիքը, բայց նաև այդ լեզվից հետո մուտքագրման տեսակն ու չափը:

Թե ինչպես են ընկալվում օտար շեշտադրումները, այսինքն ՝ այն տպավորությունը, որ նրանք թողնում են մեզ վրա և որքանով են հասկանում շեշտադրված խոսքը, թեմաներ են, որոնք հանգեցրել են որոշ շատ հետաքրքիր ուսումնասիրությունների: Ահա միայն մեկ օրինակ: Երկու կանադացի հետազոտողներ ՝ Մյուրեյ Մունրոն Սիմոն Ֆրեյզերի համալսարանում և Թրեյսի Մ. Դերվինգը Ալբերտայի համալսարանից, խնդրեցին անգլերենի բնիկ խոսողներին լսել անգլերեն ձայնագրություններ, որոնք արվել են մանդարինի բնիկ խոսողների կողմից, ովքեր անգլերեն են սովորել սեռական հասունացումից հետո: Նրանք տիրապետում էին անգլերենին, բայց նրանց արտասանությունը տատանվում էր միջինից մինչև խիստ շեշտադրված:

Անգլերենի բնիկ խոսողներին խնդրել են կատարել երեք առաջադրանք: Դրանցից մեկում նրանք ստիպված էին տալ շեշտադրման գնահատական, այսինքն ՝ գնահատել իրենց տրված յուրաքանչյուր ձայնագրության նմուշի օտար շեշտադրման աստիճանը: Նրանք օգտագործում էին ինը բալանոց սանդղակ, որտեղ մեկը համապատասխանում էր ոչ մի օտար շեշտադրության, իսկ ինըը ՝ շատ ուժեղ օտար շեշտադրմանը: Այս գնահատականների վերջնական բաշխումը հիմնականում տևական էր, և համարյա նույնքան նմուշներ ընկնում էին 1-3, 4-6 և 7-9 շեշտադրումների խմբերում: Այսպիսով, կային այնքան նմուշներ, որոնք համարվում էին արտասանված առանց օտար շեշտադրության, որքան կար չափավոր շեշտով և շատ ուժեղ շեշտով:

Արդյո՞ք այս բաշխումը կարտացոլվեր նմուշների որքանով լավ ընկալման վրա: Արդյո՞ք խիստ շեշտադրված նմուշը վատ հասկանալի կլինի: Եվ նույն կերպ, արդյո՞ք դյուրին հասկանալի էր, որ դատված է, որ խոսվել է առանց օտար շեշտադրության նմուշ: Մասնակիցներին տրվեց երկու առաջադրանք `դրան հասնելու համար: Դատաստանի առաջադրանքի առաջինում նրանք ստիպված էին յուրաքանչյուր նմուշի համար ընկալելիության վարկանիշ նշանակել, որտեղ մեկը համապատասխանում էր չափազանց հեշտ ընկալելիին, իսկ ինըը `անհասկանալիին:

Ի զարմանս հեղինակների, հասկանալիության բաշխումը բավականին տարբերվում էր շեշտադրման համար ստացվածից. Այստեղի նմուշների 22% -ը ստացել է մեկ գնահատական ​​(չափազանց հեշտ է հասկանալ) - միայն մոտ 4% -ն է ստացել մեկը շեշտադրման գնահատականներում - և նմուշների ամբողջ 64% -ը ընկել է 1-3 հասկանալի կատեգորիաների մեջ: Հիմնականում, շատ նմուշներ ընկալելի էին ընկալվում, չնայած գնահատվել էին շեշտադրմամբ: Այսպիսով, նույնիսկ եթե ինչ-որ մեկը խոսում է օտար շեշտադրմամբ, կա մի մեծ հնարավորություն, որ նրանք հասկանան:

Իրական փորձությունը թեև ընկալվող ընկալելիությունից հեռու գնալն է դեպի իրական ընկալումը: Դա անելու համար մասնակիցներին տրվեց հասկանալի խնդիր: Նրանց խնդրել են արտագրել հենց իրենց լսածը: Դրանից հետո վերծանումներին տրվել է հասկանալիության միավոր ՝ հիմնվելով այն բառերի քանակի, որոնք ճշգրտորեն համապատասխանում են ասվածին: Արդյունքները բավականին զարմանալի էին: Նմուշների մոտ երկու երրորդը ստացել է 91% -ից 100% հասկանալիության սահմաններում գնահատական: Ըստ էության, օտար շեշտի առկայությունը մեծ մասամբ չի ազդել հասկանալիության վրա:

Այսպիսով, առոգանությամբ ինչ-որ մեկին լսելը սովորաբար չի ազդում ըմբռնման վրա, և, հետևաբար, խանգարում է հաղորդակցությանը: Իհարկե, ժամանակ առ ժամանակ դա կարող է պատահել, և մենք բոլորս մտքում մի քանի օրինակ ունենք, երբ հաղորդակցությունը դժվարանում էինք: Առոգությունն այնքան ուժեղ էր, որ գրեթե թվում էր, թե այդ անձն իր այլ լեզվով է խոսում: Այնուամենայնիվ, եթե մենք պարբերաբար շփվում ենք ինչ-որ մեկի հետ, մենք հաճախ հարմարվում ենք նրանց շեշտադրված խոսքի առանձնահատկություններին, որոնք բնութագրվում են ձայնավորի և բաղաձայնի փոփոխություններով, բառի սթրեսի սխալ տեղակայմամբ, դադարի անտեղի տեղադրմամբ, բարձունքի տարբեր ուրվագծերով և այլն:

Մենք ընդունում ենք նաև ընկալման և հաղորդակցության տարբեր ռազմավարություններ: Ահա մեկը, որը նկարագրված է անգլերեն-իսպանացի երկլեզու կողմից, որը նա լսում էր իր մորը, ծագմամբ Գվատեմալայից, երբ նա անգլերեն էր խոսում նրա հետ. «Նա .... պայքարում էր« b »- ի և« v »- ի տարբերակման հետ: Իսպաներենում դրանք միմյանց նման են: , ի տարբերություն անգլերենի: Այսպիսով, երբ նա գրում էր, և նա ինձանից խնդրում էր անծանոթ անգլերեն բառի ուղղագրություն, որը սկսվել էր այդ տառերից մեկով, ես կասեի. «Դա սկսվում է V- ով, ինչպես vaca- ով կամ B- ով, ինչպիսին bebé- ն է»:

Իհարկե, երբեմն կարող է դժվար լինել ընդլայնված զրույց ունենալ խիստ ընդգծված խոսք ունեցող մարդու հետ: Ամփոփելով, ինչպես գրել էի ավելի վաղ գրառման մեջ, առոգանություն ունենալը, երբ դուք գիտեք և օգտագործում եք երկու կամ ավելի լեզուներ, դա կյանքի փաստ է. դա մի բան է, որին սովոր ես, ինչպես և մյուսները, ում հետ շփվում ես:

«Կյանքն իբրև երկլեզու» բլոգի ամբողջական ցուցակի համար ՝ ըստ բովանդակության ոլորտի, տե՛ս այստեղ, կամ այցելեք Ֆրանսուա Գրոսժենի կայք:

Munro, Murray, J. and Derwing, Tracey M. 1999. Արտասահմանյան առոգանություն, ընկալելիություն և հասկանալիություն երկրորդ լեզու սովորողների խոսքում: Ներսում Լեզվի ուսուցման հնչյունաբանական խնդիրները, խմբագրեց ՝ Jonոնաթան Կաշի, էջ 285–310: Օքսֆորդ, Մեծ Բրիտանիա. Բլեքվելլ: